Dress code

17 Comments

Wcześniej znałam słowo uniform. Do szkoły chodziłam w mundurku, który to po maturze wraz z koleżankami miałyśmy ochotę spalić rytualnie na stosie. Skończyło się tak, że z satysfakcją wyrzuciłam mundur, w którym nota bene czułam się jak granatowe hitlerjugend. Przepraszam za porównanie ale miałam bardzo jednoznaczne skojarzenie gdy wszyscy stali na apelach czy innych spędach w swoich jednakowych wdziankach wysłuchując patetycznych bredni o potrzebie edukacji i skruchy zabijając naszą młodzieńczą energię i pomysłowość. Mnie prawie szanowna kadra pedagogiczna pozbyła wiary we własne pomysły wmawiając brak odpowiedzialności i przegrane życie (autentyczne słowa jakie usłyszałam od pani wych. miesiąc przed maturą!)

Ale nie o tym.

Wyrażenie dress code usłyszałam pierwszy raz w pracy i od razu wyobraziłam sobie dreskota. Pomysł czekał na realizację aż pewnego razu zupełnie przypadkiem zaczęłam bazgrać na tablecie graficznym w bardzo odmienny sposób niż zwykle. Pierwszy powstał koń. To bardzo zabawne widzieć gdy ktoś rysuje pierwszy raz na tablecie. Pierwszego Wam nie pokażę ;) ale tego nabazgranego rok później mogę.

Jak dla mnie rysowanie na tablecie graficznym to spełnienie marzeń rysownika. Zawsze marzyłam o takiej gumce co się dotknie i znika o możliwości ścierania bez robienia dziur w kartce o mocy cofania ostatniego, nieudanego ruchu ręki zaklęciem Ctrl+Alt+Z. Ach... teraz już żyję w bajce.