Jestem dumna ze swojej pracy. Kawał dobrej roboty i mówię to z pełną świadomością jakości wykonania a skromność musi poczekać. Dostałam już od dzieci zamówienie na rodzeństwo dla misia Łucji =) już mi błyszczą oczy.


A jeśli chodzi o nowe rodzeństwo i inspirację to tworzenia: braciszek przybędzie 6 lutego. Cesarskie cięcie zaplanowane i umówione już w szpitalu. I o ile nie mogę się doczekać o tyle jestem przerażona wizją rekonwalescencji.

Pozdrawiam ciepło :)

Ps: nie ma to jak naturalne kosmetyki ;)

Ja, dopiero uczę się budować relację. Budować świadomie. Nie jest łatwo z całym bagażem zranień zdobytych w latach młodości. Zranień historycznych, prababć, babci, mamy, moich przekazywanych bezwiednie z pokolenia na pokolenie. Dopiero uświadamiam sobie jaki wpływ miało moje wychowanie i dalej historycznie wychowanie mojej mamy, babci na to jak wychowuję i odnoszę się do dzieci. Jak łatwo jest zapomnieć, że nie jesteśmy kopiarkami. Dzieci nie będą, nie powinny być kopiami rodziców. Bardzo bym nie chciała a ile już sytuacji było gdzie narzucałam swoje racje. "Ja w twoim wieku" itd.

Nie wiem jak być dobrą matką.Nie znam recepty. Ani doświadczeniem ani wiedzą na ten temat chwalić się nie mogę. Powoli uświadamiam sobie jak nie być złą matką. Nie raz jednak emocje, zmęczenie biorą górę a w tej sytuacji mnożone razy dwa bo i ja i moja córka jesteśmy osobnymi istnieniami. Moje emocje mają wpływ na nią a jej na mnie i tak oto nieustannie oddziałujemy na siebie. Czym właściwie jest relacja? Czasem mówimy "nie mam z nim relacji". Czyli nie oddziałujemy. Relacja to  odzwierciedlenie oddziaływania między dwoma bądź większą liczbą podmiotów. Stosunek bądź zależność, związek zachodzący pomiędzy osobami. Nie ma opcji by uznać, że nie ma się relacji z osobą tak bliską jak dziecko czy rodzic. Kwestią jest tylko jakość tej zależności.

Jak to jest u mnie/ u nas?
Pracuję nad tym by relacja była dobra: w sensie zdrowa. To ciężka praca. Patrząc z mojej strony wymaga głównie pracy nad sobą. To nauka cierpliwości, pokory, opanowania... nauka miłości (patrz wyżej). Jedyne co mogę zasugerować drugiej osobie z jaką wchodzę w relacje to postępowanie według zasad miłości. Nie powinnam ich jednak narzucać. Zdrowa relacja postępuje według wspólnie ustalonych definicji. Zgodnie i w porozumieniu. A dzieci uczą się przez naśladownictwo. Morał z dzisiejszego rozmyślania jest jednoznaczny i jednocześnie punkt pierwszy na mojej liście "jak żyć b nie oszaleć wespół w zespół z córką": żyj i postępuj tak jak życzysz innym by żyli.
Ps: gdyby każdy wobec każdego postępował wg zasad miłości mielibyśmy raj na ziemi. To tylko jedna, prosta rzecz a jak trudna do przeskoczenia...
Ps': Sporo dziś antytez, oksymoronów i paradoksów a najlepsze jest to, że prawie jednak robi różnicę bo to nie jest jedno i to samo ;)

 



Ach, to jeszcze powiem o moim maluchu. Zostało nam jeszcze 10 tygodni. W kwestii datu porodu sporo do powiedzenia będą mieli lekarze ze względu na zapowiedziane już cięcie cesarskie (niestety będzie cięcie... znowu). Malec waży już jakieś 1300g rozpycha się i tupie. Lubi muzykę i chyba będzie kimś charyzmatycznym:)


Pozdrawiam Was ciepło!
Zapraszam na instagrama: sporo się tam dzieje.